Εισαγωγή
Το Διαδίκτυο πρωτοδημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει στρατιωτικές ανάγκες την εποχή του ψυχρού πολέμου την δεκαετία του 1960. Ο πρόγονος του, το δίκτυο
ARPANET, ήταν το πειραματικό αποκεντρωμένο δίκτυο του Αμερικάνικου Υπουργείου Άμυνας που συνέδεε στρατιωτικές μονάδες με Πανεπιστήμια που εκτελούσαν ερευνητικά στρατιωτικά προγράμματα. Την επόμενη δεκαετία συνδέθηκαν σε αυτό τα περισσότερα αμερικάνικα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Το 1973 συνδέθηκαν και τα πρώτα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια. Η μεγάλη του ανάπτυξη υποβοηθήθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 από την παράλληλη ανάπτυξη του UNIX από τα Πανεπιστήμια.Την εποχή αυτή η δημιουργία του καθαρά στρατιωτικού δικτύου
MILNET που απορρόφησε όλη την στρατιωτική κίνηση, αποδέσμευσε σε μεγάλο βαθμό το Διαδίκτυο. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχαν συγχωνευθεί τα περιφερειακά δίκτυα της Αμερικής και αρκετών άλλων χωρών ώστε να αποτελέσουν την πρώτη μορφή του παγκόσμιου δικτύου. Το 1990 έπαψε η λειτουργία του ARPANET και το 1991 καταργήθηκε κάθε περιορισμός για την εμπορική ελεύθερη χρήση του Διαδικτύου.Οι δυνατότητες του Διαδικτύου επεκτάθηκαν την δεκαετία του 70 με την εισαγωγή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και την δυνατότητα μεταφοράς αρχείων. Στην συνέχεια, στην αρχή της δεκαετίας του 80 άρχισε η χρήση του συστήματος ονοματολογίας DNS.
Το Διαδίκτυο παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια εξαιρετική ανάπτυξη. Αν και ξεκίνησε ως δίκτυο μεταφοράς δεδομένων κειμένου, σήμερα, με την συνεχή σχεδίαση νέων στάνταρντς οι δυνατότητες του Διαδικτύου έχουν αυξηθεί τρομερά. Η μεταφορά φωνής και κινούμενης εικόνας είναι πλέον μια κοινή διαδικασία. Η ποιότητα της εξυπηρέτησης διαρκώς βελτιώνεται και ολοένα και περισσότερα δίκτυα συνδέονται σε αυτό. Καθώς νέοι χρήστες συνδέουν τα
PC τους στο Διαδίκτυο, νέες εφαρμογές εμφανίζονται. Από τις πιο πρόσφατες υπηρεσίες του είναι το World Wide Web που αναπτύχθηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 90.Το WWW μετέτρεψε το Διαδίκτυο από δίκτυο επικοινωνιών για ανταλλαγή δεδομένων και αρχείων της ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας, σε δίκτυο ατομικής και εταιρικής πρόσβασης ενός τεράστιου όγκου πληροφοριών πάση φύσεως που δημοσιεύονται στο WWW. Προωθείται, επίσης, η ανάπτυξη μιας μεγάλης κλίμακας εμπορικών πλέον εφαρμογών on lin, όπως οι τηλεαγορές, το ηλεκτρονικό εμπόριο και υπηρεσίες μετάδοσης ήχου και κινούμενης εικόνας.
Εν όψη αυτής της εμπορικής εκμετάλλευσης του Διαδικτύου είναι ζωτικής σημασίας ο επαναπροσδιορισμός των κανόνων λειτουργίας του. Πολλές ευαίσθητες πληροφορίες ταξιδεύουν τώρα στο Διαδίκτυο, όπως αριθμοί πιστωτικών καρτών και άλλες προσωπικές πληροφορίες, που πρέπει να προστατευθούν από πιθανές υποκλοπές. Η ανοιχτή φύση του Διαδικτύου, έχει επιτρέψει σε ικανούς χρήστες να ερευνήσουν και να ανακαλύψουν αδυναμίες του που συνδέονται με την μη παροχή προστασίας των επικοινωνούντων δεδομένων. Συνεπώς, η εκμετάλλευση του πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε σε καμία περίπτωση να μην διακινδυνεύονται οι εμπιστευτικές πληροφορίες των χρηστών.
Είναι απαραίτητο να κατανοηθεί ότι η εθελοντική φύση του Διαδικτύου είναι ο λόγος της ευελιξίας του, αλλά ίσως και η αιτία των σπουδαιότερων αδυναμιών του. Οι κανόνες λειτουργίας του είναι απόλυτα προαιρετικές, παρά μόνο όταν τυχαίνει να συμπίπτουν με τους νόμους του κράτους. Γι' αυτό δεν είναι αρκετή η απλή ενημέρωση και η παροχή συμβουλών ασφαλής διαχείρισης. Αυτό που χρειάζεται είναι η δημιουργία νέων πρωτοκόλλων που να λειτουργούν εν αγνοία των χρηστών ή τουλάχιστον να απαιτούν όσο το δυνατόν λιγότερη ανάμιξη του χρήστη, και να εγγυούνται την ασφαλή επικοινωνία.
Σε αυτήν την εργασία θα μελετήσουμε αναλυτικά την έννοια της ασφάλειας και θα παραθέσουμε μεθόδους επίτευξης της. Στο πρώτο κεφάλαιο θα κάνουμε μια σύντομη περιγραφή του Διαδικτύου με σκοπό την υπενθύμιση των βασικών του αρχών. Έπειτα στο δεύτερο κεφάλαιο θα κάνουμε μια εισαγωγή στην ασφάλεια και των υπηρεσιών της, ενώ στο τρίτο κεφάλαιο θα αναφέρουμε βασικά εργαλεία που την εφαρμόζουν. Στο τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο θα περιγράψουμε τα σημαντικότερα και επικρατέστερα πρωτόκολλα που χρησιμοποιούνται στο Διαδίκτυο και εξασφαλίζουν, με χρήση των εργαλείων του προηγούμενου κεφαλαίου, την προστασία των συναλλαγών.